Kitap: Deniz Kızı

Acılı bir insanın mutlu şeyler yazmasını bekleyemezsiniz..

Kemalettin Tuğcu, usta bir yazar.. Eserlerinde bu toprakların acılı çocukları başroldeydi ama sonunda büyüyüp iyi birer insan oluyorlardı. E acılı bir insanın mutlu şeyler yazmasını bekleyemezsiniz. İşte gerçeklik budur. Eserlerinin bir kısmı filmlere uyarlandı ve bir nesil Kemalettin Tuğcu ile büyüdü.

...

Bilge, Boğaziçi'nde Emekliler Köyü denilen tenha bir köyde yaşardı. Balıkçı Arif Reis'in kızıydı. Bir gün Arif Reis'in kayığı, arkadaşlarıyla birlikte çıktığı balıktan dönmemişti. Bilge yetim kaldığında henüz dört yaşındaydı ama babasını bir gün dönüp gelecek zannediyordu. Öte yandan yalıda bir gece yangın çıkmış, annesi Bilge'yi kaptığı gibi kendini dışarı zor atmıştı. Hâl böyle olunca geçimleri zora girmişti. Doktor Kenan Bey, eşi Saime Hanımla birlikte ana kızı yanlarına yalıya aldılar. Böylece anne Dürdane Hanım, yalının bütün işini üzerine alıp evi toparlayarak Saime Hanım'a yardımcı oluyordu. Bilge büyüdü, okula başladı. Doktor ve eşinin çocukları olmadığı için Bilge'yi kendi kızları gibi seviyor, onun tüm masraflarını karşılıyorlardı. Bilge'nin annesi hastalanıp vefat edince de onu evlatlık aldılar. 

Bilge, denize alışıktı. Yunuslarla birlikte yüzerdi. Yüzmeyi küçükken babasından öğrenmiş, tuttuğu balıklardan muhtaçlara dağıtırdı. İnsanlar Bilge'nin zengin Doktorların yalısına yerleşmesi hakkında dedikodu yapsa da o bu tür söylentilere aldıracak kız değildi. Okuyup Kenan Bey gibi doktor olacaktı. Evlilik yaşına gelince kızın mirasının peşinde olanlar artmaya başladı. Bilge pas vermeyince kıza iftira bile attılar. İşte kötü kalpli insanlar böyledir, kendi istekleri olmayınca karalamaya çalışırlar. Bilge, bunlara aldırış etmeden doğru bildiği yoldan ayrılmadı ve kısmetini buldu. Köşklerde yaşayan zengin şımarık gençlere aldırmadan ahlaklı ve dürüst yaşamını sürdürerek üniversiteyi bitiren başarılı bir kızın romanı.. Kemalettin Tuğcu eserleri mutlaka okunmalı diyorum. 

Kitapla ve sevgiyle kalın..

Kitabın Künyesi:

Kitabın Adı: Deniz Kızı

Yazarı: Kemalettin Tuğcu

Türü: Roman, çocuk edebiyatı

Sayfa: 80

Yayınevi: Damla Yayınevi

Alıntılar:

* Hekimlik; hastalık, sağlık, açlık, tokluk, yorgunluk tanımayan bir meslekti. Çağırıldığı hastaya gitmek zorundaydı bir hekim. 

* Köyde her şey yoktu, ama ucuzluktu. (Köye mi taşınsak, ottan yemeğimi çıkarırım hiç olmazsa :)

* Kızım, sakatlık insanın kendi suçu, ahlaksızlığı değildir. Bu, bir talihsizliktir. (Her insan bir engelli adayıdır.)

* içleri temiz, ahlakları güzel olmayan insanlar.. Hem ellerini uzatıp yardım etmezler, hem de yardım edenlere çirkef atarlar.

* Yangın bizim yalımızı değil, bütün geçmişimizi ve anılarımızı da yaktı. (Depremde yıkılan evler değil anılardı..)

* Kanunla evlat edinilen çocuklar, öz evlattan farksızdırlar. 

- Elin kızı ele evlat olur mu ki?

- Niçin olmasın? Bizim çocuğumuz olmadı.

* Görmemek yeğdir, görüp divâne olmaktan seni...

* Ayrılmak kolay değil. Ama dünyanın işi böyledir. Doğduğumuz gün ölüme mahkûm olmuşuzdur. Bu dünyanın bir de ahireti var.

* Bu kolay değil, dedi. Rıhtımdan balık tutar gibi hayat arkadaşı tutulmaz. Sonra kiralık ev gibi gazeteye ilan vererek koca da arayamayız.

* Hatırşinastı, saygılıydı, selamını esirgemezdi... (Çok değil, verdiğimiz değeri görsek yeter.)