Kitap: Gassal

 Kitaptaki hikâyelerin - adından anlayacağımız üzere - ortak teması ölüm. Ölüm... Her ne kadar içimizi burkan, bize acılarımızı hatırlatan, ani ve sarsıcı gelen bir kelime olsa da hayatın acı gerçeği, dünya ile ahiret arasındaki ufuk çizgisidir. Bizlere bu dünyanın fânî, asıl yaşamın  ebedî âlemde olduğunu anlatan belki de en güçlü kelime.. Söz gelimi Mevlâna Hazretleri ölümü ne güzel tarif etmiş; ''şeb-i arûs'' (düğün gecesi) yani Hakk'a kavuşma, vuslat olarak ifade etmiş. 

Yedi Güzel Adam'da şöyle bir replik geçer:
- Ölümün ihtimalini düşünmek bile çok acı, bu ihtimali düşünebilsek hayatta ihmale yer kalmazdı. Ölümü unutmanın faturası, ertelenmiş bir hayatı yaşamak sanki..

Ölüm elbette mukadderdir. Ancak ülkemizdeki ölüm nedenlerine bakınca birçok ölümün ihmalden kaynaklandığını görürüz. Depremde ilk çöken çürük yapılar, maden-inşaat vs. kazaları.. Bu kitapta da yazar, hikâyelerini işte bu ölüm teması üzerinde yazıya taşımış. 

Merhum dostunun hatırasına sahip çıkan sadık ve güvenilir bir dostluk hikâyesi; Aziz Bey..
İnsanın kendini bir anda ''bir var'mış, bir yok'muş''un içinde bulmasını anlatan; Fotoğraf..
Her gün birçok ölü bedene dokunurken, bir anda ruhunun kendi ölümüne şahit olması; Gassal..

Çocuk psikolojisinden habersiz bir öğretmenin öğrencisinin üzerinde bıraktığı unutulmaz iz; Öğretmen Demek..
Depremin ardında bıraktığı hayatlar; İki deprem Bir Hayat ve diğerleri.. 

Hikâyeler günlük konuşma ve biraz da yazarın edebî kimliğiyle yoğurulmuş. Bana Mustafa Kutlu hikâyeciliğinin tadını verdi biraz. Hikâyelerde yöre ağızlarına yer verilmesi gerçekçi olmuş. Çünkü Türkiye'nin her yerinde herkes İstanbul Türkçesi konuşmuyor, kendi yöre ağzını konuşuyor. Es geçemeyeceğim bir nokta varsa; o da kitapta bozkırın tezenesi, Anadolu ozanımız Neşet Ertaş'ın dizelerine yer verilmesi bakımından kültürümüzü yansıtmış olmasıdır.

Kitabın yazarı genç bir kardeşimiz; Nisa Eser. Kendisi eğitimine devam ediyor ve aynı zamanda tekvandocu imiş. Yazarın künyesini okuyunca hevesli yazarlardan bir tanesi, diye düşünmüştüm ama kitabı okuyunca kaleminde bir ışık gördüm. Kısa ama etkileyici hikâyelerdi. Kalemine, yüreğine sağlık.. Bir yerlerde şuurlu gençlik yetişiyor, inanıyorum. Başarılarının devamını dilerim.. Kitapla ve sevgiyle kalın..

Kitabın Künyesi:

Adı: Gassal
Yazarı: Nisa Eser
Türü: Edebiyat, hikâye
Sayfa: 103
Yayınevi: İki Nokta Kitabevi

...

- ...sakın unutmayın şunu; kadınlar size Allah'ın emanetidir. Bu emaneti koruyup kollamak da boynunuzun borcudur. (Her annenin oğluna tembihlemesi gereken hadis.)

- ...bu hayatta hiçbir şey sebepsiz değildir. (Tesadüf diye bir şey yoktur, tevâfuk vardır.)

- Bir Neşet Ertaş türküsünü gözlerin dala dala dinlemek... (Ve eşlik etmek dünyanın bütün yükünü sırtlanmış gibi..)

- Yüzün yırttım tırnağınan elinen/Yine beni karşıladı gülünen/Benim sadık yârim kara topraktır. (İşkence yaptıkça bize gülen dost.. Hey gidi Âşık Veysel..)

- ...çocuklar; geçmişini bilmeyenin geleceği olmaz. Sizler bizim geleceğimizsiniz ve sizlere geçmişimizi anlatmak bizim borcumuz. Gelecekteki çocuklara anlatmak da sizin borcunuz. İyi öğrenin çocuklar, atalarımızın ülkemizi ne zorluklarla, ne cefalarla bu güne getirdiğini iyi öğrenin. (Tam da gelecek nesilden beklentim!)

- Okumayan insan sorgulayamaz, sorgulayamayan insan idrak edemez, idrak edemeyen insan zora gitmemek için kabullenir. Kabullenilmiş yaşam ise, ölümün bize gelmesini değil de bizim ona gitmemizi yeğler.
Bir nevi hayata küsüş ve umudu yitiriş. Bir nevi intihara teşebbüs.

- Dert etme... su akar yolunu bulur. Velhâsıl Allah'a havale et. 

- ''Bekleyen her şey soğur.'' (Eğer ısıtacak güneşi yoksa..)

- Gönlüm hep seni arıyor, neredesin sen? (Dünya küçük demişlerdi oysa..)

- Zaten o, ''Nefret etmeye bile layık görme!'' lafına bir anlam veremez, insanın hissizleştiği zaman ruhen öldüğünü ve layık olmanın sadece sevgiye yakışacağını düşünürdü. 

''Kitap Şuuru, İnsanlık Şuurudur.''